با غروب این دل گرفته مرا
میرساند به دامن دریا میروم گوش میدهم به سکوت چه شگفت است این همیشه صدا چه غروبی چه سرشکن سنگی موج کوب است این خیال شما دل خورشید هم بحالم سوخت سرخ تر از همیشه گفت بیا