اوج بی قراری و عشق

 

 خطبه ۲۰۲ نهج البلاغه 

از سخنان امام علیه السلام است‏ روایت‏ شده که:این سخن را امام(ع)در کنار قبر فاطمه علیها سلام،سیده زنان جهان،به هنگام دفن او فرموده،و گویا با پیامبر(ص)سخن مى‏گوید

اى رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم از جانب من و دخترت که هم اکنون در جوارت فرود آمده و به‏سرعت‏به تو ملحق شده است، سلام اى پیامبر!از فراق دختر برگزیده و پاکت پیمانه صبرم لبریز شده و طاقتم از دست‏رفته....

اما پس از رو برو شدن با مرک و رحلت تو هر مصیبتى به من برسد کوچک است(فراموش‏نمى‏کنم)با دست‏خود تو را در میان قبر قرار دادم،و هنگام رحلت‏سرت بر سینه‏ام بود که‏قبض روح شدى،«فانا لله و انا الیه راجعون‏»:«ما از آن خدائیم و به سوى او باز مى‏گردیم‏».

(اى پیامبر)امانتى که به من سپرده بودى هم اکنون باز داده شده و گروگان باز پس‏دادم،اما اندوهم همیشگى است و شبهایم همراه بیدارى!تا آندم که خداوند سر منزل تو راکه در آن اقامت گزیده‏اى برایم انتخاب کند،به زودى دخترت تو را آگاه خواهد ساخت‏که امتت در ستم کردن به وى اجتماع کرده بودند،سر گذشت وى را از او بى‏پرده بپرس وچگونگى را از وى خبر گیر!وضع اینچنین است در حالیکه هنوز فاصله‏اى با زمان حیات‏تو نیفتاده و یادت فراموش نگردیده!

سلام من به هر دوى شما باد!سلام وداع کننده!نه سلام کسى که یا خشنود یا خسته دل‏باشد، اگر از خدمت تو باز مى‏گردم از روى ملالت نیست!و اگر در کنار قبرت اقامت‏گزینم نه بخاطر سوء ظنى است که وعده نیک خدا در مورد صابران دارم!